Historia WŻR w parafii

Różaniec to łańcuch bezpieczeństwa na stromej skale szczytów górskich.

Nie wolno się zatrzymywać na żadnej tajemnicy.

Trzeba iść dalej. Bo pełnia życia jest u szczytów..."

Św. Ludwik Grignon de Montfort

Różane płatki Pozdrowień Anielskich, czyli 25 lat istnienia

Żywego Różańca w Parafii

Wspólnota Żywego Różańca świętuje w grudniu  srebrny jubileusz istnienia. Za 25 lat budowania modlitewnej i przyjacielskiej wspólnoty dziękować będziemy Bogu i sobie nawzajem, dnia  27 grudnia podczas uroczystej Mszy św. o godz. 8.00, w naszym parafialnym Wieczerniku.

Grupa Żywego Różańca wyrosła z Kręgu Emerytów i Rencistów, najliczniejszej wówczas wspólnoty parafialnej. To w tej grupie śp. Teresa Paneth wraz z innymi osobami, realizowała swoje  „obmodlone” i przemyślane marzenie -  o powstaniu w parafii grupy maryjnej.  W grudniu 1992 roku, wraz z 30 osobami swoje życie, myśli, serce, uczucia zawierzyła Maryi, tworząc dwie pierwsze Róże Żywego Różańca, których zelatorkami zostały: śp. Janina Wiśniewska i śp. Zofia Majewska. Z należących do pierwszych Róż Żywego Różańca pozostało żyjących już tylko 17 osób: p. Genowefa Adamek,p.Teresa Bartodziej, p.Róża Czernik,p.Wanda Depa, p. Teresa Gabryś, p.Teresa Golda, p.Dorota Halemba, p. Jadwiga Jarosz,p. Helena Kosz, p. Józefina Miozga, p. Danuta Masłowska,  p. Urszula Maśnica, p. Genowefa Panek, p. Antonina Paszek, p. Weronika Piłat, p.Rozalia Sperlich, p. Helena Warchoł. Pozostałe osoby cieszą się, jak wierzymy, radością nieba.

Z ogromnym dynamizmem w krótkim czasie powstały kolejne Róże zrzeszające osoby, które nie rozstawały się z różańcem i w ten sposób tworzyły zaplecze modlitewne parafii. Oni swoim świadectwem wiary, zachęcali innych do odkrywania „maryjnych śladów” w codziennym życiu.

Nadzelatorką tej wspólnoty była śp. Teresa Paneth. Po jej odejściu do domu Pana, funkcję tą pełniła od czerwca 1997 roku do października 2008 roku p. Elżbieta Zioło. Od października 2008 obowiązki nadzelatorki wspólnoty pełni p. Bronisława Skrzypek.

Opiekunem duchowym tej Wspólnoty był ówczesny proboszcz ks.Zygfryd Wieleba. Od września 2005 r. czuwa nad nami i pomaga się rozwijać duchowo, obecny proboszcz ks. Piotr Machoń.Dzięki Jego trosce i zaangażowaniu w życie Wspólnoty, zdajemy sobie sprawę, że modlitwa różańcowa jest drogą łatwą, krótką, doskonałą, pewną, która wiedzie nas do zjednoczenia z Bogiem oraz pomaga w dążeniu do doskonałości chrześcijańskiej.

Wiele osób, a więc „trzon” parafialnego Żywego Różańca  z całym sercem oddawało i oddaje swoje wolne i nie tylko wolne chwile na służbę dla wspólnoty, ale przede wszystkim czynili i czynią  to dla Maryi, w której mieli i mają Opiekunkę i Orędowniczkę. Trzon tej Wspólnoty to 22 zelatorki, skarbnik, panie przygotowujące spotkania, dbające o czystość salek,osoby stojące jako poczet sztandarowy, prowadzące codzienną, poranną modlitwę różańcową.

Wspólnota Żywego Różańca liczy obecnie 22 Róże, w której codziennie 440 osób odmawia jedną tajemnicę różańca i uczy się w szkole Maryi, jak żyć po Bożemu, jak cieszyć się i cierpieć wraz ze swoją Matką.Wszyscy członkowie są wpisani do Księgi Żywego Różańca oraz do Księgi Róż.

Ta modlitewna grupa w parafii, w każdą pierwsza sobotę miesiąca spotyka się na Mszy św., która jest „koroną naszej modlitwy” i w niej powierza Bogu, przez Maryję, wszystkie sprawy osobiste, Parafii, Ojczyzny i świata.

W każdy wtorek po pierwszej sobocie spotykamy się w salce, aby wspólnie trwać na modlitwie, wymienić się doświadczeniami, dowiedzieć się co dzieje się we wspólnocie różańcowej i parafialnej, ale przede wszystkim wraz z Maryją rozwijać się duchowo, gdyż Ona zawsze i wszędzie czuwa nad nami, budzi wiarę, wspiera chwiejnych, umacnia nadzieję, rozprasza zwątpienie i podnosi na duchu.

Tą kosztowną perłę, którą ofiarujemy Maryi w naszej modlitwie, przenosimy także i na nasze codzienne życie, jak np. zawiązanie przyjaźni; odwiedzenie chorych ze Wspólnoty, kontakt listowny z osobami duchownymi pochodzącymi z Parafii; materialna pomoc potrzebującym; obecność przy bliźnim  w trudnych momentach jego życia; pielgrzymowanie do miejsc świętych, czyli rekolekcje w drodze; na rekolekcje zamknięte, podczas których wyciszamy się, aby powrócić do swojej codzienności z nową energią życia duchowego; do włączenia się w życie parafii, to duchowe i materialne oraz by być odpowiedzialną/ym za żywy, parafialny Kościół, który tworzymy.

Pragnieniem naszym jest, aby w Parafii powstały dziecięce i młodzieżowe Róże oraz aby więcej dorosłych osób zdało sobie sprawę, że modlitwa różańcowa jest jak „woda, którą możemy czerpać, aby żyć i zawierzać swe życie  mistycznemu źródle Maryi. Ten krótki rys Żywego Różańca w Parafii, kończę słowami św. Jana Pawła II : „Różaniec, jest to codzienne spotkanie, którego Maryja i ja nigdy nie zaniedbujemy”.